پروتز سینه مدل گرد

پروتز سینه باعث سرطان سینه نمی شود. با این حال، ایمپلنت ‌های TEXTURED می‌توانند شکل بسیار نادری از لنفوم به نام ALCL ایجاد کنند. خطر این امر حدود 1 در 30000 زن با ایمپلنت سینه بافتی گزارش شده است. این بیماری تقریباً همیشه با برداشتن ایمپلنت ها و بافت اسکار اطراف (کپسول) قابل درمان است.

ایمپلنت ها می توانند ماموگرافی را چالش برانگیزتر کنند. قرار دادن ایمپلنت ها در پشت عضله و استفاده از ایمپلنت های کوچکتر، تجسم کل سینه را در ماموگرافی آسان تر می کند. مراجعه به مرکز ماموگرافی که تجربه تصویربرداری از بسیاری از زنان با ایمپلنت سینه را دارد نیز مهم است.

خودآزمایی در زنانی که پروتز سینه دارند می‌تواند آسان‌تر باشد، زیرا بافت سینه را می‌توان روی ایمپلنت محکم‌تر فشار داد و اجازه می‌دهد هر گونه ناهنجاری راحت‌تر احساس شود.

کاشت سینه مدرن بسیار برتر از ایمپلنت های گذشته است. جدیدترین نسل ایمپلنت ها بیش از یک دهه است که وجود دارد. حتی پس از 10 سال، این ایمپلنت ها در فرم عالی باقی می مانند. سیلیکون موجود در ایمپلنت های ژل منسجم است، به این معنی که مایع نیست و از پارگی در پوسته ایمپلنت نشت نمی کند. این امر به جلوگیری از بسیاری از مشکلاتی که ایمپلنت‌های سیلیکونی قدیمی هنگام نشت سیلیکون مایع از پارگی در ایمپلنت ایجاد می‌کردند، کمک کرده است. به طور کلی، یک زن به طور متوسط ​​در سال حدود 1٪ احتمال دارد که ایمپلنت های خود را برداشته یا جایگزین کنند.

درصد معینی از زنان پس از عمل بزرگ کردن سینه قادر به شیر دادن نخواهند بود. این عدد بسیار کمی است. مشخص نیست که رابطه دقیق بین کاشت سینه و مشکل در شیردهی چیست. به طور کلی، ترجیح ما استفاده از یک برش از راه دور (به عنوان مثال برش در چین پستان) دور از نوک پستان در زنانی است که نگران شیردهی آینده هستند.

پاسخ بله است. سال‌ها تحقیق روی هزاران بیمار نشان داده است که ایمپلنت ‌های سیلیکونی هم بی‌خطر و هم مؤثر هستند. خطرات آن تفاوت چندانی با ایمپلنت های سالین ندارد. آن ها هیچ نوع بیماری خودایمنی، سرطان یا هر بیماری سیستمیک دیگری ایجاد نمی کنند. هر گونه مشکلی که از کاشت ایمپلنت ایجاد می شود به خود سینه ها محدود می شود و بقیه بدن را درگیر نمی کند.

دلایل رایج برای انجام عمل دوم عبارتند از: تمایل به بزرگتر یا کوچکتر شدن سینه، برداشتن کامل ایمپلنت ها، نیاز به لیفت سینه و جراحی برای انقباض کپسولی.

انقباض کپسولی سخت شدن بافت زخمی است که ایمپلنت را احاطه کرده است. این می تواند خفیف باشد و در نتیجه سینه کمی سفت تر و تفاوت های جزئی بین دو سینه ایجاد شود، یا می تواند شدید باشد که منجر به درد، سخت شدن قابل توجه و تغییر شکل عمده شود.

خوشبختانه، انقباض بد کپسولی غیر معمول است (کمتر از 5٪)، و اگر رخ دهد معمولاً قابل درمان است. علل انقباض کپسولی معمولا ناشناخته است. اگر مدت کوتاهی پس از جراحی رخ دهد، معمولاً به دلیل خونریزی در زمان جراحی، عفونت با درجه پایین یا پارگی ایمپلنت است. با این حال، اکثر موارد ماه‌ها تا سال‌ها بعد رخ می‌دهند و علت آن هرگز مشخص نیست.

پارگی ایمپلنت سالین واضح است: سینه کوچکتر می شود، به خصوص اگر فقط یک طرف پاره شود. یک ایمپلنت همچنین می تواند نشت کندی داشته باشد که فوراً واضح نیست. پارگی ایمپلنت ژل سیلیکون نیاز به MRI دارد.

ایمپلنت باید برداشته یا جایگزین شود. عمل اورژانسی در این خصوص وجود ندارد و می‌تواند در یک بازه زمانی معقول پس از تشخیص پارگی (مثلاً ظرف چند هفته) انجام شود.

تقریباً تمام موارد بزرگ کردن سینه صرفاً زیبایی محسوب می شود و تحت پوشش بیمه قرار نمی گیرد. موارد استثنا شامل بیمارانی با سابقه سرطان سینه یا زنان با عدم تقارن عمده پستان (که اغلب یک مشکل مادرزادی از بدو تولد است) می باشد. جراحی برای انقباض کپسولی یا برداشتن ایمپلنت سینه اغلب می تواند تا حدی تحت پوشش بیمه باشد.

• عدم بلند کردن / هل دادن / کشیدن چیزی که خیلی سنگین باشد برای حداقل 4-6 هفته
• عدم خم شدن عضلات قفسه سینه به مدت حداقل 6 هفته