تجمع مایع بعد از عمل ابدومینوپلاستی

دلایل زیادی وجود دارد که چرا افراد تحت عمل جراحی ابدومینوپلاستی قرار می‌گیرند. با این حال، دلیل شماره یک، از بین بردن چربی های شکمی است. این کار با از بین بردن چربی های اضافی و پوست شکم صاف تری به شما می دهد. عضلات شکم روی دیوار نیز با این روش سفت می شوند. به همین دلیل است که این روش برای زنان بسیار محبوب است. این باعث می شود بدن آنها شبیه به حالت قبل از بارداری باشد.
البته توجه داشته باشید که جراحی شکم یک برنامه کاهش وزن نیست و نباید به عنوان یک روش کاهش وزن از آن استفاده کرد. همچنین اگر خانمی قصد باردار شدن مجدد دارد، باید عمل جراحی شکم را تا زمانی به تاخیر بیاندازد که دیگر برنامه ای برای بچه دار شدن نداشته باشد. همچنین احتمال ایجاد اسکار طولانی بعد از عمل جراحی شکم وجود دارد، بنابراین قبل از انجام عمل به این موارد توجه کنید.

گزارش ها نشان می دهد که در 652 بیمار تحت عمل ابدومینوپلاستی، بدون لیپکتومی ساکشن، بروز هماتوم کوچک و تشکیل سروزنگوینیوس 2.5٪ نیاز به مداخله جراحی و 3.3٪ فقط نیاز به آسپیراسیون داشت. عمل لیپکتومی ساکشن با ابدومینوپلاستی، از ژانویه 1984 تا ژانویه 1988، نشان داد که سروما در 327 بیمار، حدود 1.2٪ رخ داده است. با این حال، در این نظرسنجی، ما معتقدیم که باید حوادثی از سروما وجود داشته باشد که شناسایی نشده یا کمتر گزارش شده باشد.

علت دقیق تشکیل سروما نامشخص است، اما به نظر می رسد که علت آن از بین رفتن مداوم عروق لنفاوی و تجزیه بافت چربی است.

استفاده از کانول‌ هایی با قطر کمتر و درن‌ های مکش مؤثر و پانسمان ‌های فشاری به کاهش بروز سروما کمک کرده ‌اند. در ابتدا مایعی که تخلیه می شود فقط خون است. پس از یک یا دو روز، مایع به یک مخلوط خونی تبدیل می شود و سپس با گذشت زمان (معمولاً 3 تا 5 روز) مایع شفاف می شود. سروما مایع شفافی است که از خون جدا می شود. این در واقع یک پلاسمای خون است که فیبرینوژن در فرآیند لخته شدن از آن خارج شده است. سروما معمولا در قسمت تحتانی شکم تشکیل می شود، اما می تواند در پهلوها و بالای شکم نیز ایجاد شود. معمولاً یک وضعیت خود محدود شونده است.

علاوه بر سروما، برخی از مایعات تشکیل دهنده محلول متورم کننده نیز به صورت مایع شفاف خارج می شوند و بدیهی است که به دلیل قطع شدن برخی از کانال های لنفاوی، تخلیه لنفاوی وجود دارد. ابدومینوپلاستی – لیپکتومی ساکشن انجام می شود و نباید به عنوان یک عارضه در نظر گرفته شود. با این حال، اگر بیش از چند روز پس از برداشتن درن ادامه یابد، باید به عنوان یک عارضه درمان شود.

درمان انتخابی آسپیراسیون مکرر، معمولاً هر 2 تا 3 روز و استفاده از یک پانسمان فشاری تا رفع کامل مشکل است. قرار دادن مجدد درن ارزش کمی دارد یا اصلاً ارزش ندارد. بدیهی است که بیمار باید از نظر عفونت احتمالی تحت نظر باشد. اگر اقدامات محافظه کارانه نتایج خوبی به همراه نداشت، اقدامات تشخیصی شامل سی تی اسکن، سونوگرافی یا تزریق مواد رادیواپک برای مشخص کردن اندازه حفره انجام می شود. در نهایت ممکن است مداخله جراحی لازم باشد.

لیپکتومی ساکشن شانس تشکیل سروما را به دلیل مقادیر زیادی مایع تزریق شده قبل از ساکشن و همچنین به دلیل حرکت مکانیکی کانولا افزایش می دهد و باعث تجزیه بیشتر بافت چربی می شود. هنگام استفاده از اولتراسوند، تشکیل سروما شایع تر و گسترده تر است. به احتمال زیاد این به دلیل افزایش کاربرد انرژی به بافت نرم است. ساکشن با کمک قدرت نیز به دلیل ارتعاش گسترده ابزار، امکان و وسعت تشکیل سروما را افزایش می دهد. استفاده گسترده از کوتر و همچنین استفاده از کانولای تیز، احتمال تشکیل سروما را افزایش می دهد.

برای کسب اطلاعات بیشتر، روی این لینک کلیک کنید.